Hoe is het nu met… Robert Eenhoorn

‘Hoe is het nu met Robert Eenhoorn’
Korte stop bij Neptunus, Haarlem Nicols, Nederlands Team, Anaheim Angels, New York Mets en New York Yankees. Coach bij Neptunus en Nederlands Team.
Mooiste herinnering aan de Honkbalweek:
“Ik weet nog dat ik als klein jongetje erg onder de indruk was van het grote stadion en al die honkballers uit het buitenland. Mooie wedstrijden kijken, broodjes mee. Het was echt een dagje uit. En ik droomde er natuurlijk stiekem van daar ook ooit te staan. De Honkbalweek is een van de mooiste toernooien die je kunt meemaken. Een uitverkocht huis, fantastische tegenstanders, de gangmakers op het derde honk. De 1e keer in een vol Pim Mulier voelde hetzelfde als de 1e keer in een vol Yankee stadium. Als coach sta je natuurlijk aan de andere kant van de kalklijn en ervaar je zo’n toernooi weer heel anders. Hoogtepunt uit die periode is toch wel het winnen van de finale tegen Cuba in 2004.  Met deze zege won het Nederlands Team voor de eerste keer de Honkbalweek.
Favoriete speler:
“Vroeger had ik op mijn kamer een poster van Hall of Famer Rickey Henderson hangen. ‘The Man of Steal’ werd hij ook wel genoemd. Een ongelooflijk goede slagman en honkloper. Als je me toen had gezegd dat we ooit nog samen zouden spelen bij de Anaheim Angels dan had ik je waarschijnlijk voor gek verklaard. Toen ik zelf hoofdklasse ging spelen waren er zeker ook jongens waar ik tegenop keek. Marcel Joost, Haitze de Vries, Frank Bos. Mijn overstap naar de Haarlem Nicols herinner ik me nog goed. Stond ik opeens tussen die gasten op het veld. Bij de Yankees ben ik opgegroeid als pro, dat is echt club nummer 1 voor mij. In het huidige honkbal heb ik heel veel respect voor spelers als Didi Gregorius, Xander Bogaerts en Jonathan Schoop. Die hebben inmiddels bewezen van grote waarde te zijn voor Major League Baseball.”
Doe je nog steeds iets in het honkbal?
“Sinds ik gestopt ben heb ik eigenlijk geen honkbal meer aangeraakt. Gek eigenlijk, maar ik voel die behoefte ook niet echt. Mijn zoon heeft nog een blauwe maandag gehonkbald maar hij vond het geloof ik vooral gezellig met de andere kinderen. Toen hij op een dag in de dugout zat met een papegaai op zijn schouder in plaats van op de wedstrijd te letten wist ik dat hij een andere carrière dan ik tegemoet zou gaan haha. In het dagelijks leven ben ik wel nog steeds bezig met topsport. Dat zal toch wel de aard van het beestje zijn. Het is alles of niks.”