HAARLEM – Cees Herkemij, die een lange, indrukwekkende en succesvolle loopbaan had als honkbal-coach, een belangrijke rol speelde op het gebied van jeugd-opleidingen en ook bestuurder is geweest, is op zondag 29 december op 90-jarige leeftijd overleden. Hoewel hij de laatste paar jaar met gezondheidsproblemen kampte, kwam zijn overlijden toch onverwacht. In zijn lange coaching-loopbaan van bijna 40 jaar leidde Cees Herkemij verschillende ploegen op clubniveau in de Hoodfdklasse en was ook coach bij zowel het Nederlands Honkbal Team als het Nederlands Jeugd Team.
Tijdens zijn coachperiode in de jaren zeventig tot begin negentig werd Herkemij regelmatig beschreven als de coach met de beste honkbalkennis. Voor zijn vele bijdragen aan de ontwikkelingen van het (jeugd)honkbal werd Cees Herkemij in maart 1996 benoemd tot Lid van Verdienste van de KNBSB. In 2000 won hij de Leen Volkerijk Award, die jaarlijks door de KNBSB wordt uitgereikt aan een persoon die onderscheidende bijdragen heeft geleverd aan de ontwikkeling van de honkbalsport.
De herdenkings- en crematieplechtigheid voor Cees Herkemij zal plaatsvinden op maandag 6 januari vanaf 13:00 uur in de Aula van Crematorium Haarlem, gelegen aan de Vergierdeweg 271 in Haarlem. Na afloop is er gelegenheid de familie te condoleren in de ontvangkamer van het crematorium.
Het is mogelijk om online-condoleances te plaatsen via de website van Ename Uitvaartzorg.
Cornelis Johannes (Cees) Herkemij werd geboren op 29 juni 1934 in Vlissingen, maar hij groeide op in Haarlem. Daar raakte hij beginjaren veertig geïnteresseerd in honkbal door het kijken van wedstrijden van Schoten. Aanvankelijk beoefende hij de atletieksport in de zomer en voetbalde in de winter, maar op 14-jarige leeftijd (in 1948) ging hij honkballen bij HFC Haarlem. Cees was in het begin werper, maar werd een paar jaar later catcher. En hij was een zeer solide slagman.
In het begin van de jaren vijftig verhuisde de familie Herkemij naar IJmuiden, waar op dat moment geen honkbalvereniging was en zodoende ging Cees voetballen bij Stormvogels. Maar in 1956 keerde hij weer terug in het honkbal toen hij zich aanmeldde bij Terrasvogels, dat toen speelde op Sportpark Schoonenberg in het nabij gelegen Velsen. Doordat hij inmiddels een grote interesse had ontwikkeld in de technieken en tactieken van honkbal kreeg Cees van Terrasvogels de kans en mogelijkheid om een coach-cursus te volgen. En dat vormde de basis voor een lange en succesvolle loopbaan in coaching.
Vanaf 1957 was Cees Herkemij de playing coach van Terrasvogels en bleef dat tien seizoenen doen. In die periode leidde hij de ploeg naar de Tweede Klasse en daarna naar de Eerste Klasse, de tweede hoogste afdeling. Tegelijkertijd ontwikkelde Cees een passie voor het trainen en coachen van jeugdteams. Terwijl hij zelf speelde in en coach was van de hoofdmacht van Terrasvogels, verzorgde Cees ook de trainingen van de juniorenploeg van de vereniging. Beginjaren zestig verhuisde de vereniging naar Sportpark De Elta in Santpoort-Zuid, wat bijna zestig jaar de thuishaven bleef van de honkbal- en softbal-afdeling.
In 1967 werd Cees Herkemij ook coach van de rayonale teams van Haarlem. In hetzelfde jaar werd hij één van de vier coaches die werden aangesteld als assistent van de toenmalige Nederlands Team Bondscoach Charles Urbanus (sr.). Naast Herkemij waren de anderen Wim Geestman (sr.), Fokke Jelsma en Dolf de Zwart. Cees was de laatste overlevende van dit groepje. Urbanus overleed in 1980, Geestman in 1991, Jelsma in 2012 en De Zwart in 2019.
Herkemij assisteerde tijdens trainingen van de Nationale Jeugd Teams en was ook actief bij het Nederlands B-Team. In 1973 leidde Cees Herkemij het Nederlands BRL Team (13-16 jaar) naar de Europese titel in Wiesbaden (toen West-Duitsland). Voor deze prestatie, maar ook voor zijn vele bijdragen aan de ontwikkeling van het jeugdhonkbal werd Cees gekozen tot Coach of the Year.
Halverwege de jaren zestig was Cees één van de initiatiefnemers van de totstandkoming van een jeugd-trainingskamp in Eindhoven. Deze trainingskampen waren zeer succesvol en werden geleid door Herkemij, die de stuwende kracht was en werd geassisteerd door verschillende coaches en spelers. De kampen, die werden georganiseerd door de Nederlandse Honkbal Bond, eindigden rond 1974 na twaalf jaar om financiële redenen.
In 1975 was Cees één van de leden van een structuurgroep van de Bond met als doel de werving van meer jeugdspelers. Deze groep introduceerde landelijk het peanutbal.
In januari 1977 opende de Nederlandse Honkbalschool voor het eerst de deuren voor jonge talentvolle pitchers en catchers. Cees leidde deze school als Manager en was ook instructeur, samen met Boudewijn Maat, Jan Dick Leurs (die toen Manager en Pitching Coach waren van Jong Oranje) en Cees Santifort. Zij zouden vele jaren de staf vormen.
In 1970-1974 leidde Cees de Nederlandse Verenginig voor Baseball Coaches (NVBC) als voorzitter. In die functie was hij nauw betrokken bij de opzet van de bekende coach-clinics in het begin van de jaren zeventig, die meestal werden georganiseerd in Voorburg met deelname van actieve Major League-spelers en -umpires en Amerikaanse college-coaches. Die reisden eerst naar Wiesbaden, waar ze clinics verzorgden voor Amerikaans militair personeel, dat gelegerd was in Europa. Door de jaren heen woonde Cees Herkemij zelf ook verschillende van deze clinics bij in Wiesbaden, vaak in gezelschap van Charles Urbanus (sr.). In latere jaren bezocht Cees, net zoals andere Nederlandse coaches, ook een aantal coach-conventies in de USA.
In 1972 werd Cees uitgenodigd deel te nemen aan de Spring Training van Major League-club Boston Red Sox in Florida. Na terugkeer stelde hij boekjes samen met instructies en tips voor mede-coaches. Enkele jaren later schreef hij een boek over coaching.In 1974 was het Cees die een aanbeveling deed van de getalenteerde Nederlandse werper Win Remmerswaal bij de Red Sox. Remmerswaal werd uitgenodigd voor Instructional League, tekende een profcontract en in 1979 werd hij de eerste in Nederland geboren en opgegroeide speler in de Major League.
In 1974 keerde Cees Herkemij ook terug naar club-coaching, want hij leidde de succesvolle ploeg van het Rotterdamse Sparta, dat toen de regerend landskampioen was. In zijn eerste seizoen coachte hij de ploeg naar een nieuwe titel. Cees verliet Sparta na het seizoen 1975. In 1977-1980 was hij de Hoofd Coach van de Hoofdklasse-ploeg van het Bussumse HCAW.
In februari 1978 kreeg Herkemij het Bondsonderscheidingsteken.
In 1981-1983 was Cees Herkemij de Assistent Coach van het Nederlands Honkbal Team, met de Amerikaan Jim Stoeckel als Manager. In 1981 leidden zij de Oranje-ploeg naar de Europese titel in Haarlem. In 1982 waren Stoeckel en Herkemij wederom succesvol, want het Nederlands Team eindigde op de zesde plaats op het Wereldkampioenschap in Zuid-Korea, de hoogste klassering ooit op dat moment. Marco Stoovelaar, de auteur van dit In Memoriam, maakte een documentaire van dit WK en het was Cees die daarbij het commentaar insprak.
Cees keerde weer terug naar club-coaching in 1984. Vanaf dat jaar was hij de Hoofd Coach van Hoofdklasse-ploegen UVV (1984-1985), Giants Diemen (1987-1987) en HCAW (1990-1992). In 1989 was Cees de technisch directeur van Haarlem Nicols.
In december 1992 kwam Cees in het bestuur van de Koninkljke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB) en werd hij verantwoordelijk voor de technische zaken honkbal. Hij werd in maart 1993 officiëel gekozen, maar Cees stopte met deze functie in mei 1995.
In 1999 was Cees Herkemij ook weer betrokken bij het Nederlands Honkbal Team, want toen was hij de Business Manager van de nationale ploeg tijdens het World Port Tournament in Rotterdam (Nederland) en de Intercontinental Cup in Sydney (Australië) toen de ploeg onder leiding stond van Manager Jan Dick Leurs. In het volgende jaar vervulde Cees dezelfde functie tijdens de Haarlemse Honkbal Week in Haarlem (Nederland) toen Amerikaan Pat Murphy de Manager was. Murphy is de huidige Manager van het Major League-team van Milwaukee Brewers.
Een paar jaar geleden was Cees ook nauw betrokken bij Baseball Academy Rabbits Kennemerland. Sinds de oprichting van deze Academy in 2008 was zijn zoon Peter daar vele jaren één van de coaches. Sinds 2017 is Peter de Manager van het Nederlands Under-12 Team.
Cees en Peter waren ook zeer actief tijdens de Haarlemse Honkbal Week. In 1974, 1976 en 1978 was Cees één van de Public Address Announcers van het internationale toernooi. In 1978, 1980 en 1988 maakte hij deel uit van de Prijzencommissie en in 2002 was Cees de Toernooi-Directeur van de Honkbal Week toen hij ook zitting had in het Organisatie-Comité. Sinds september 2023 is Peter één van de leden van het Organisatie-Comité als Toernooi-Directeur en debuteerde in die functie tijdens de Honkbal Week die in juli 2024 werd georganiseerd. Daarmee maakte Peter zijn comeback. In 1980 behoorde hij voor de eerste keer tot de groep jongeren die ondermeer het kopieerwerk verzorgden van het dagelijks bulletin (Leesvoer) van het toernooi. Peter had later vele jaren de leiding over deze befaamde Vouw- en Verkoopploeg.
Cees’ dochter Yvonne was eveneens medewerkster van het toernooi. In 1982 en 1984 maakte ze deel uit van de Perscommissie en was ze ook actief in de permanence.
Maartje, de moeder van Yvonne en Peter, was vele jaren official scorer. In de jaren zestig was ze één van de scorers van de Honkbal Week. Vanaf begin jaren zeventig verzorgde ze de toernooi-statistieken, was ze de liaison officer voor de official scorers en had ze zitting in de Prijzencommissie. Maartje (Nierop Groot) overleed in juli 2017 op 82-jarige leeftijd.
Tijdens de Honkbal Week van 2024 maakte Peter’s echtgenote Saskia haar debuut als Public Address Announcer. Hun dochter (en dus de kleindochter van Cees) Kiki was actief in de hospitality crew tijdens het evenement.
Behalve dat hij in 1973 werd uitgeroepen tot Coach of the Year en het Bondsonderscheidingsteken kreeg in 1978 won Cees Herkemij ook de Slugger van de KNBSB voor promotioneke activiteiten, die werd uitgereikt in maart 1974. Voor zijn vele bijdragen kreeg Cees de Zilveren Erepenning van de KNBSB in maart 1986. In maart 1996 werd hij benoemd tot Lid van Verdienste van de KNBSB. En in 2000 won Cees de Leen Volkerijk Award, die jaarlijks door de KNBSB wordt uitgereikt aan een persoon die onderscheidende bijdragen heeft geleverd aan de ontwikkeling van de honkbalsport.
Door de jaren heen, vooral tijdens zijn coach-periode, werd Cees regelmatig een perfectionist genoemd, maar ook een zeer fanatieke en gepassioneerde coach. Hij was inderdaad altijd goed voorbereid in alles wat hij deed en als coach had hij een bijzondere manier om umpires te benaderen. En Cees was zeker gepassioneerd, vooral op het gebied van de ontwikkeling en opleiding van jeugd-honkbal. Cees, vaak getooid met een glimlach, was altijd geïnteresseerd in anderen en de mensen, spelers en coaches met wie hij samenwerkte. Cees zal door velen van ons worden gemist.
Het Bestuur van de Honkbalweek Haarlem condoleert Cees’ partner Wil, dochter Yvonne, zoon Peter, schoonzoon Scot, schoondochter Saskia, kleinkinderen, overige familie en vrienden en wenst hen veel sterkte met dit grote verlies.
Tekst/Foto: Marco Stoovelaar
